دسته بندی | شهرسازی |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 24 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 37 |
*مقاله درمورد خلاصه ای از عملکرد مهندسین در سالن دستگاه ادارة مخابرات*
آنچه از این گزارش بدست آمده است خلاصه ای از عملکرد مهندسین در سالن دستگاه ادارة مخابرات می باشد با توجه به اینکه تمام مفاهیم فنی در این مجموعه را بصورت گسترده نمی توانیم توضیح دهیم و در زمان موعد مقرر هم نمی گنجد به گزیده ای از عملکردهای مهندسین در این مجموعه اکتفا می کنیم و بدین ترتیب نام گزارش کار را روشهای نگهداری مراکز دیجیتال s12 و اطلاعات عمومی مهندسی نگهداری می نامیم.
یکی از هدفهای ما در این گزارش این است که بدانیم چطور می شود در همة سالن ها بطور همزمان عملیات حفظ و نگهداری صورت پذیرد.
در پایان با تشکر فراوان از آقایان
مهندس پور حسین (استاد دانشگاه)
مهندس قربانی (رئیس سالن)
تاریخچه مخابرات:
در سالها پیش و در زمانی که مردم نمی توانستند با یکدیگر ارتباط هوایی بدون اینکه همدیگر را ببینند برقرار کنند شخصی به نام الکساندر گراهام بل در سال 1899 میلادی بوسیلة یک پردة نازک مقداری کربن و زغال و یک دهنی و گوشی اختراع جدیدی را بوجود آورد که توسط آن دو نفر با یکدیگر ارتباط برقرار می کردند این سیستم تا زمانی که تعداد مشترکین 5 نفر بودند و هر مشترک به وسیلة دو زوج سیم به مشترک دیگر وصل می شد دوام داشت اما وقتی که تعداد مشترکین بیشتر شد دیگر یک نفر نمی توانست همة مشترکین را کنترل کند پس تصمیم گرفتند یک مرکز تلفن بوجود آورند که در این مرکز یک نفر به عنوان اپراتور بود و هر شخصی به طور مثال با شخص دیگری کار داشت ابتدا به اپراتور زنگ می زد و اپراتور با آن شخص تماس می گرفت و بوسیلة یک رابط یا سیم این دو خط را به هم وصل می کرد این سیستم در ابتدا موفق بود چون تعداد مشترکین یک شهر کم بود و فقط افراد تحصیل کرده و دارای مقام تلفن داشتند اما بعدها که تعداد مشترکین بیشتر شد تصمیم گرفتند مرکز تلفن ها را بیشتر کنند و تعداد اپراتورها را نیز بیشتر کنند و برای هر نفر یک شماره در نظر گرفتند مثلاً برای یک منطقه 29-23 و برای منطقة دیگر 39-30 و همینطور در یک شهر شماره دادند و این امر ارتباطات را سریعتر و آسانتر می کرد و بعدها یک فرد انگلیسی آمد و سیستم ECG را راه اندازی کرد تا ارتباطات بهتر و سریعتر انجام شود و بعدها یک فرد آلمانی این سیستم را کامل تر کرد و سیستم EMP را راه اندازی کرد این سیستم که به سیستم مکانیکی نیز معروف بود و تا چند سال پیش هم کاربرد داشت و البته هم اکنون در کشورهای عقب افتاده هم کاربرد دارد در این سیستم از عمل مکانیکی استفاده می شد بدین صورت که هربار دو خط با یکدیگر ارتباط برقرار می کردند باید روغنکاری و تمیز کاری می شد که این کار هم حجم بیشتر و هم فضای زیادی را اشغال می کرد و مدت زمان زیادی را صرف می کرد و امکان اختلال بین خطوط هم وجود داشت دانشمندان پس از تحقیقات فراوان به این نتیجه رسیدند که با پیشرفت الکترونیک و سیستم های دیجیتال از این سیستم استفاده کنند تا هم بتوانند تعداد زیادی مشترکین در یک سالن دستگاه جا بدهند و هم احتیاجی به روغنکاری و تمیزکاری نبود و سیستم بصورت خودکار همة این کارها را می کرد و سیستم های متعددی وجود دارد مثل سیستم s12 که سیستم امرکایی است یا سیستمهای دیگری مثل E WSD یا NEC یا Hvawei و سیستم دیگری که در جهان امروزی وجود دارند و هر کشور با یک نوع سیستم دیجیتالی کار می کند که در ایران بیشتر از سیستم s12 استفاده می شود ذکر این نکته هم حائز اهمیت است که اصولاً مراکز تلفن و ادارة مخابرات در هر شهر یا منطقه در وسط آن می باشد تا بر تمام نقاط تسلط داشته باشد در سیستم مکانیکی یا همان EMD در یک سالن دستگاه تا 30 هزار خطوط تلفن وجود داشت اما در سیستم دیجیتالی یا s12 این 30 هزار تا به 80 هزار در هر سالن افزایش یافت حال می خواهیم در مورد کابلها و کافوها و ارتباطشان با سالن دستگاه توضیحاتی بدهیم در سالن دستگاه MDF در یک طرف قطعه هایی مربوط به پیش شماره های آن منطقه وجود دارد و در طرف دیگر قطعه هایی برای متصل کردن خطوط به مراکز شهر می باشد حال ما یک خیابان اصلی که تعداد زیادی کوچه دارد در یک منطقه را در نظر می گیریم که تعداد زیادی خط تلفن احتیاج دارد ابتدا ما تعدادی کافو برای این خیابان در نظر می گیریم که بین کوچه های این خیابان تقسیم می شوند که بطور مثال اگر این خیابان 10 کوچه داشته باشد 5 کوچه برای یک کافو و 5 کوچة دیگر برای کافوی دیگر در نظر می گیریم حال تعدادی کابل پست در نظر می گیریم هر دو خانه یک کابل ممکن است برای یک کوچه که 20 متقاضی دارد تعدادی 10 کابل بخواهیم یا برای دو کوچه که تعداد متقاضی آن کم است 10 کابل بخواهیم و بعد از این کار دو رشته سیم از کابل به خانه وصل می شود.